Dat is dan weer typisch weer voor in de bergen. Van- morgen bij het opstaan konden we onze teleurstelling niet onderdrukken, want het regende licht en de wolken hingen tot laag in het dal. En ze hadden nog wel zonneschijn en hoge temperaturen voorspeld!! Gerald Moore, promotie-manager van onder andere Road Bike Holidays, verzuchtte vanmorgen al bij het ontbijt. 'Dit weer hebben we al weken achter elkaar, we zijn het nu wel eens zat'. Hij wist ook te vertellen dat het 's middags beter zou worden. Volgens de weermannen.
Richting Bruck
Gelukkig hadden de weermannen gelijk met deze voorspelling, ook al hadden ze voor donderdag al beter weer in gedachten. Arnout en ik besloten echter niet te wachten en vertrokken in de grijsheid van de bergen richting Bruck, zomaar om de boel even te verkennen. We zouden dan 's middags wel even bij het naburige Zell am See kijken. Nou, we besloten vanuit Bruck een klimmetje te nemen naar eigenlijk niets, zomaar omdat het er wel aardig uitzag. Boven werden we allerhartelijkst begroet door een stel koeien, dat daar vrij rondliep en ons op een koeienbelconcert trakteerde. Weer terug in Bruck bleek Zell am See eigenlijk heel dichtbij te liggen. Bovendien had fietsprofi Hans Peter ons verteld dat er vanaf Thumersbach een mooi klimmetje naar boven voerde met een prachtig uitzicht over het meer en het tegenoverliggende Zell am See. We kwamen al vlot bij dit weggetje, een stevige klim leidde echter tot een boerderij waar weinig te beleven viel. Later bleek dat we te vroeg afgeslagen waren.
Spaghetti in de zon
Na de spaghetti aan de boorden van het meer in de inmiddels blakende zon ging het linksom naar Zell am See, waar het een stuk drukker was en waar ik Arnout overhaalde nog even naar de Sonnenalmlift te fietsen, waar ik ooit tegenover in hotel Schwebebahn vertoefde tijdens een winterperstripje. Ja, deze jongen wordt ook wat ouder, want ik was vergeten dat het een beste klim was. Dat was dus zweten geblazen, maar het hotel stond er nog. Ik zal nu maar niet uitweiden over de bewuste trip eind jaren negentig. Het was in ieder geval bijzonder gezellig
Een dag niet gefietst, is een dag niet geleefd
Zo fietsen Arnout en ik verder, trokken we bij Kaprun maar eens wat kleren uit en kruisten twee frisse hardfietsende dames meerdere malen ons pad. Vanuit Bruck fietsten we de eerste zeven kilometer van het officiële parcours van de Glockner König naar Fusch en dat ging heerlijk ontspannen met een gemiddelde van ruim 26 kilometer per uur. Een mooie opwarmer voor de helletocht van zondag, dat hebben we al gemerkt. Alleen start de König al om zeven uur 's morgens en we testen morgen even hoe warm of koud het dan is. Het wordt morgen in ieder geval 24 graden en dan gaan we om elf uur met Hans Peter het volgende deel van de route verkennen. Misschien wel tot helemaal bovenaan, misschien ook niet. Een dag gefietst is voor ons hier een dag niet geleefd.
Over Peter
Bergen, ze hebben een bijzondere aantrekkingskracht op Peter. Ze zijn majestueus, indrukwekkend, grotesk en soms zelfs meedogenloos. In de winter op de ski’s, in sneeuwloze jaargetijden op de racefiets of met wandelschoenen aan de voeten.